எறும்பு மற்றும் ஹுத்ஹுத் பறவையின் சம்பவத்திலிருந்து நூறு படிப்பினைகள் (படிப்பினை-20)

20வது படிப்பினை

சந்தேக நபருக்கு தற்பாதுப்பிற்கான உரிமையுண்டு.

உங்களுக்குத் தெரியாத ஒரு விடயத்தை நான் அறிந்து கொண்டேன்.

ஹுத்ஹுதினது பேச்சு மற்றும் சுலைமான் (அலை) அவர்களுடன் செய்த துணிகரமான உரையாடல் மூலம் அது அச்சுறுத்தலின் கீழ் இருக்கவில்லையென்பது தெளிவாகிறது. மாறாகப் பட்டாளத்தை விட்டும் தாமதித்து அவர்கள் முன் ஆஜராகாமைக்கான காரணத்தை தெளிவுபடுத்தி துணிவுடனும்,  வலிமையுடனும் தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொண்டது. 

இதன் மூலம் சந்தேக நபருக்கு குற்றவாளி எனத் தீர்ப்பு வழங்க முன் அவனுக்குத் தன்னைப் பாதுகாக்கும் தன் ஆதாரத்தை வெயியிடும் உரிமையும் வழங்கப்பட வேண்டுமென்பது தெளிவாகிறது. மேலும் எவ்வளவு பெரிய அரசன் முன்னும் உண்மையுரைப்பதில் துணிவு காட்ட வேண்டும்.

 நீதிபதி பிரதிவாதியினது பதிலையும் நியாயத்தையும் கேட்காது தீர்ப்பு வழங்கக் கூடாது என்பது நமது மார்க்கமும் அங்கீகரித்த விடயமே. ஆனால் இன்று எத்தனையோ விசாரணைகள் தவறிழைத்தவன் குற்றவாளி என உறுதி செய்யப்படாமல் அல்லது அவன் தடுக்கப்பட்டதைச் செய்தான் என நிரூபிக்கப்படாமல் மறைவிலே நடந்து முடிகின்றன. இது அநியாயமும் அக்கிரமமாகும். எத்தனையோ கைதிகள் விசாரணைக் காலத்தில் நடந்த கடும் சித்திரவதையினால் தாம் செய்யாதவற்றையும், குற்றங்களையும் ஏற்றுக் கொள்ள நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டுள்ளனர். ஆனால் சுலைமான் (அலை) அவர்கள் இச்சட்டங்களின் மூலம் நிரபராதி அல்லது குற்றவாளியென சரியான தீர்ப்பை வழங்க விசாரணைகளில் பூர்த்தியான நீதியைத் நிலைநாட்டினார்கள்.

எறும்பு மற்றும் ஹுத்ஹுத் பறவையின் சம்பவத்திலிருந்து நூறு படிப்பினைகள் (படிப்பினை-18)

18வது படிப்பினை

சந்தேக நபரது குற்றம் நிரூபிக்கப்படும் வரை அவர் நிரபராதியே.

{أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ } [النمل: 21]

  

அல்லது அது என்னிடம் தெளிவான அத்தாட்சியைக் கொண்டுவரவேண்டும்.

சுலைமான் (அலை) அவர்கள் ஹூத்ஹூதிற்கு தனது அனுமதியின்றி சமூகமளிக்கத் தவறியதால் கடுமையான தண்டனை வழங்குவேன். என அச்சுறுத்தல் வழங்கியிருந்தும், தான் நிரபராதி என்பதற்கான ஆதாரம் அல்லது சமூகமளிக்காமைக்கு தகுந்த காரணத்தை முன்வைக்கும் சந்தர்ப்பத்தில் தண்டனையை விளக்கிக் கொள்வதாக வாக்குறுதியளித்ததன் மூலம் 'தண்டனையைத் தடுக்கும் நியாயம் அல்லது தவறை நியாயப்படுத்தும் காரணிகளை இல்லாமற் செய்யும் உறுதியான ஆதாரத்தின் மூலம் சந்தேக நபரது குற்றம் நிரூபிக்கப்படும் வரை அவன் நிரபராதியாகக் கணிக்கப்படுவார்." என்ற முக்கியமான ஒரு சட்டத்தை இயற்றுகிறார்கள்.

எனவே இதன் மூலம் ஆட்சியாளன் தனது பிரஜைகளுக்குத் தண்டனை வழங்குவதிலே கவனமாக இருக்காது அவர்களுக்கு பாதுகாப்பையும், நிம்மதியையுமே ஒரு ஆட்சியாளர் விரும்ப வேண்டும் என விளங்கலாம்.

எனவேதான் ஒரு நீதிபதி மன்னிப்பு வழங்குவதில் தவறிழைப்பது தண்டனை வழங்குவதில் தவறிழைப்பதை விடச் சிறந்ததாகும். ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்: நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: ((இயன்றளவு முஸ்லிம்களை விட்டும் தண்டனைகளைத தவிர்த்துக் கொள்ளுங்கள். அவருக்கு வெளியேறுவதற்கு ஏதேனும் வழியிருக்குமானால் அவரை விட்டு விடுங்கள். ஏனெனில் தலைவர் மன்னிப்பு வழங்குவதில் தவறிழைப்பது, தண்டனை வழங்குவதில் தவறிழைப்பதை விடச் சிறந்ததாகும்.)) (திர்மிதி:1344)

மேலும் ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்: அந்தஸ்துடையோரின் ஹத்துகளைத் (சமூக குற்றத்திற்கான தண்டனை) தவிர்ந்த ஏனைய தவறுகளை மன்னித்து விடுங்கள். (3803)

எவர் மீதும் அவரிடம் கேட்டறியாமலும், குற்றத்தை உறுதிப்படுத்தும் ஆதாரமின்றியும், தீர்ப்புச் செய்வது கூடாது என்பதும் இதன் மூலம் தெளிவாகிறது.

மேலும் ஆட்சியாளன் தவறான வார்த்தை அல்லது ஆதாரம் ஆகியவற்றைக் கொண்டு ஏமாந்து விடாது சந்தேகத்திலிருந்து விடுவிக்கவோ அல்லது நிரூபிக்கவோ தெளிவான ஆதாரத்தைப் பெறுவது அவசியம் என்பதும் தெளிவாகிறது.

ஹூத்ஹூத் தண்டனையை விட்டுத் தப்பி மன்னிக்கப்படத் தகுந்த ஆதாரம் அதனிடம் இருந்ததைக் நாம் காண்கிறோம். 

அத்தியாயம் 80 அபஸ – (கடு கடுப்பானார்) வசனங்கள் 42 (22/42)

بسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١﴾

( 1 ) கடுகடுத்தார், புறக்கணித்தார்,  

وَتَوَلَّى	عَبَسَ ٰ
புறக்கணித்தார்	கடுகடுத்தார்,

 أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾

 ( 2 ) அந்தகர் அவரிடம் வந்ததற்காக

الْأَعْمىٰ	أَن جَاءَهُ
அந்தகர்	அவரிடம் வந்ததற்காக

وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ﴿٣﴾

( 3 )  (நபியே!) அவர் தூய்மையாகி விடக்கூடும் என்று உமக்கு அறிவித்தது எது? 

لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ	وَمَا يُدْرِيكَ
அவர் தூய்மையாகி விடக்கூடும்	உமக்கு அறிவித்தது எது?

﴿٤﴾   أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ 

 ( 4 ) அல்லது அவர் உபதேசம் பெறலாம்,  உபதேசம் அவருக்குப்  பலனளிக்கலாம் (என்று உமக்கு அறிவித்தது எது?) 

الذِّكْرَىٰ	فَتَنفَعَهُ	يَذَّكَّرُ	أَوْ
உபதேசம்	அவருக்குப்  பலனளித்திருக்கலாம்	அவர் உபதேசம் பெறுவர்	அல்லது

                                                                                                      

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ﴿٥﴾ 

( 5 )  எனவே எவன் அலட்சியம் செய்கிறானோ,

مَنِ اسْتَغْنَىٰ	أَمَّا
அலட்சியம் செய்தானே அவன்	எனவே

﴿٦﴾  فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ 

 ( 6 ) நீர் அவனுக்காக தயாராகுகிறீர் .

تَصَدَّىٰ	لَهُ	فَأَنتَ
தயாராகுகிறீர்	அவனுக்காக	நீர்

وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ﴿٧﴾ 

( 7 )  அவன் தூய்மையடையாமல் போனால், உம் மீது (குற்றம்) இல்லை. 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

أَلَّا يَزَّكَّىٰ	وَمَا عَلَيْكَ
அவன் தூய்மையடையாமலிருப்பது	உம் மீது இல்லை

 وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ﴿٨﴾ 

( 8 ) எனவே எவர் உம்மிடம் விரைந்து வந்தாரோ, 

يَسْعَىٰ	جَاءَكَ	وَأَمَّا مَن
விரைகிறார்	உம்மிடம் வந்தார்	எனவே எவர்

وَهُوَ يَخْشَىٰ﴿٩﴾ 

( 9 ) அவர் (அல்லாஹ்வை) அஞ்சியவராக – 

﴿١٠﴾  فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ 

( 10 ) நீர் அவரை விட்டும் பராமுகமாய் இருக்கின்றீர்.

تَلَهَّىٰ	فَأَنتَ عَنْهُ	يَخْشَىٰ	وَهُوَ
பராமுகமாகிவிட்டீர்	நீர் அவரை விட்டும்	அஞ்சுகிறார்	அவர்

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ﴿١١﴾ 

(11) அவ்வாறல்ல! நிச்சயம் இது நல்லுபதேசமாகும்.

تَذْكِرَةٌ	إِنَّهَا	كَلَّا
நல்லுபதேசம்	நிச்சயம் இது	அவ்வாறல்ல!

 ﴿١٢﴾   فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ 

 (12) எனவே, எவர் விரும்புகிறாரோ அவர் அதை நினைவு கொள்வார்

ذَكَرَهُ	شَاءَ	فَمَن
அவர் அதை நினைவு கொள்வார்	விரும்புகிறாரோ	எனவே, எவர்

﴿١٣﴾  فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ

(13)  (அது) சங்கையாக்கப்பட்ட  ஏடுகளில் இருக்கிறது

مُّكَرَّمَةٍ	فِي صُحُفٍ
சங்கையாக்கப்பட்டது	ஏடுகளில் இருக்கிறது

﴿١٤﴾ مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ  

(14) உயர்வாக்கப்பட்டது, பரிசுத்தமாக்கப்பட்டது

مُّطَهَّرَةٍ	مَّرْفُوعَةٍ
பரிசுத்தமாக்கப்பட்டது	உயர்வாக்கப்பட்டது

بِأَيْدِي سَفَرَةٍ﴿١٥﴾

( 15 )  (வானவர்களான) எழுதுபவர்களின் கைகளால்

سَفَرَةٍ	بِأَيْدِي
எழுதுபவர்கள்	கைகளால்

﴿١٦﴾ كِرَامٍ بَرَرَةٍ  

(16)  (வானவர்கள்) சங்கை மிக்கவர்கள்; நல்லோர்கள்.

بَرَرَةٍ	كِرَامٍ
நல்லவர்கள்	சங்கைக்குரியவர்கள்

  ﴿١٧﴾   قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ 

 (17)  (நன்றி கெட்ட) மனிதன் அழிவானாக! அவனை நன்றி மறந்தவனாக்கியது எது?

مَا أَكْفَرَهُ	الْإِنسَانُ	قُتِلَ
அவனை நன்றி மறந்தவனாக்கியது எது?	மனிதன்	சபிக்கப்பட்டான்

مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ﴿١٨﴾  

(18) எப்பொருளிலிருந்து அவனை (அல்லாஹ்) படைத்தான்? 

خَلَقَهُ	مِنْ أَيِّ شَيْءٍ
அவனை அவன்  படைத்தான்?	எப்பொருளிலிருந்து

﴿١٩﴾  مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ 

(19) இந்திரியத்திலிருந்து அவனைப் படைத்து, அவனுக்கு நிர்ணயித்தான்

فَقَدَّرَهُ	خَلَقَهُ	مِن نُّطْفَةٍ
அவனுக்கு நிர்ணயித்தான்	அவன் அவனைப் படைத்தான்	இந்திரியத்திலிருந்து

   ﴿٢٠﴾ ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ 

(20) பின் அவனுக்காக வழியை எளிதாக்கினான்.

يَسَّرَهُ	السَّبِيلَ	ثُمَّ
அவனுக்கு எளிதாக்கினான்	வழி	பின்

﴿٢١﴾ ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ 

(21) பின் அவனை மரிக்கச் செய்து, அவனை கப்ரில் 'ஆக்குகிறான். 

فَأَقْبَرَهُ	أَمَاتَهُ	ثُمَّ
அவனை கப்ரில் ஆக்குகினான்	அவனை மரிக்கச் செய்தான்	பின்

﴿٢٢﴾   ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ 

( 22 ) பின்னர், அவன் விரும்பும்போது அவனை (உயிர்ப்பித்து) எழுப்புவான். 

أَنشَرَهُ	إِذَا شَاءَ	ثُمَّ
அவனை எழுப்புவான்	அவன் விரும்பும்போது	பின்னர்,